Toplama Bir Dünyada Toplama İnsanlarla Yaşamak
Hiç dikkat ettiniz mi?
Gündelik hayatta öyle tiplerle karşılaşıyoruz ki…
Kimi narsist, yalnızca kendi yansımasını seyretmekle meşgul...
Kimi emeğinizi tüketip kendi hanesine yazmak isteyen bir enerji hırsızı...
Kimi de düşünmenizi engelleyen, “fazla sorgulama” diyerek zihninize zincir vuran sessiz bir sabotajcı…
Böyle tiplemelerin varlığına şaşırmamak gerekir. Çünkü yaşadığımız dünya bile “toplama”…
Evet, bilim bize Dünya’nın 4,6 milyar yıl önce, başka yıldızların patlamalarından geriye kalan toz ve taş parçalarından bir araya geldiğini söylüyor. Yani gezegenimizin ham maddesi, farklı yerlerden toplanmış kozmik kırıntılardan ibaret.
Bu kadar toplama malzemeden oluşan bir dünyada, elbette ki insan türünün içinde de türlü “toplama karakterler” bulunacak.
Önemli olan, bu tiplerin enerjimizi, moralimizi ya da zihinsel berraklığımızı çalmasına izin vermemek…
Onlar sizi yoldan çevirmeye çalışsa da siz yolunuza devam etmelisiniz; tıpkı yıldız tozlarının milyarlarca yıl boyunca dağılmadan birleşip gezegenimizi oluşturması gibi…
Unutmayın, toplama bir dünyada yaşıyoruz; mesele, bu toplamanın içinde kendi bütünlüğünü koruyabilmekte…
Peki siz, bu kozmik hurdalıktan kendi anlamınızı, düşüncenizi ve eyleminizi çıkarabilecek misiniz?
Narsist tipler, kendi varlığını dev aynasında gören ama özünde başkalarının ışığını yansıtan birer ayna parçası gibidir.
Enerji hırsızları, tıpkı bir kara delik gibi sizi içine çekip üretkenliğinizi emer.
Zihinsel sabotajcılar, sorgulamanızı engelleyerek sizi konforlu ama dar bir yörüngeye hapseder.
Bu tiplemelerin hayatımıza sızması tesadüf değil; bu, dünyanın doğasının sosyal hayata tercümesidir.
Nasıl ki gökyüzündeki yıldızlar zamanla ölür ve parçaları başka yıldızların, gezegenlerin oluşumuna karışırsa; toplumda da her karakter başka karakterlerin içine karışır. Her birimiz, geçmişten devraldığımız iyi ve kötü parçaların toplamıyız.
Bir şeyin kökeni onun değerini belirlemez; önemli olan, elinizdeki malzemeyle ne inşa ettiğinizdir.
Yani, “toplama” malzemeden bir sanat eseri de çıkar, işe yaramaz bir hurda yığını da…
Bu noktada özgür irademiz, hayatımıza yön veren asıl güçtür.
O hâlde, karşınıza çıkan bu “toplama tipleri” karşısında üç seçeneğiniz var:
1. Onlara benzeyip dağılmak.
2. Onlardan kaçmak ama kendinizi eksiltmek.
3. Onların varlığını, kendi bütünlüğünüzü güçlendirecek bir karşıt malzeme olarak kullanmak.
Doğru seçim, enerjinizi size değer katmayanlara harcamadan; düşüncenizi, üretiminizi ve yolculuğunuzu sürdürmektir.
Belki de asıl mesele, dünyanın toplama oluşundan şikâyet etmek değil, bu kozmik karışımın içinde kendi özünüzü nasıl inşa edeceğinizi sormaktır.
Peki siz, önünüze konan eksik parçalarla ne yapıyorsunuz?
Onları birer bahane mi, yoksa birer imkân mı olarak görüyorsunuz?
Unutmayın, yıldız tozlarından meydana gelen bu gezegen, milyarlarca yıl boyunca var olabildiyse, biz de hayatın toplama parçaları arasından kendi anlamımızı ve bütünlüğümüzü çıkarabiliriz.
Önemli olan, dağınıklığın içinde kendi merkezimizi bulabilmek…
Çünkü dünyanın toplama olması bir kusur değil, varoluşun ta kendisidir. Ve siz, bu toplamanın içinde kendi özgün “evreninizi” kurabildiğiniz ölçüde gerçek bir bütün olabilirsiniz.
