SENİ KOLLUYORUM PERİ KIZI
Yazmaya yakın ellerim,
Okumaya yakın gözlerim,
Bir boşluğu fark eder de,
En çok da sana söylerim.
Ayaklarım hızlıca akar,
Bu kasaba sokaklarına.
Şehrin nabzını tutar,
Gözlerim o yöne bakar.
Sessiz bir dedektif gibi gezerim.
Sessizce gülümser,
Duygular ile şenlenirim.
En çok da sana söylenirim.
Duygularladır benim işim.
Sözcükleri dizer,
Cümleleri birleştiririm.
İnsanlığı mekanla bütünleştiririm.
Herkesi sever sadece sana söylenirim.
Sadece seni arıyorum,
Bil isterim.
Zihnimde yer kaplarken,
Seni buluncaya kadar sus isterim.
Oyunsa istediğin, güzel saklan derim.
Ben en çok bulmayı severim.
Kapıyı açtım karanlık,
Işığı yaktım loş…
Şimdi seni sadece seni isterim.
Bulduğum cümlelerin sıcaklığını severim.
Evet, şiir severler,
Kelimelerimin peşinde,
Gezmiş gibi hissederler.
Ben de gezdirmeyi severim.
Bulunmayı bekledim.
Sözlerim ile birlikte,
Hep birlikteyken gelirsin diye
Kavramları da ekledim.
Ben sadece seni, hep seni istedim.
Bu ev ve mekan karmaşası
Ve ellerim de ayaklarım da seviyor.
Bu yükselen arşı.
Kalbim, seviyor bu naaşı.
Yoksa gezer miydi?
Cümlelerin peşinde.
Duyguların derdi miydi?
Cümlelerimin suçu neydi?
Ben, bilgeliğimi severim.
Orada buldum beni.
Ben “ şair” mahlasını severim.
O kaçar, ben kovalarım.
Otururken, yollara düşürür beni.
Yazmanın peşinde koşar,
Kelimeler ile saklambaç oynar,
Gezdirir beni.
Dans ettirir ahengi ellerimi.
Ben herkesi sever,
Sadece kelimeleri beklerim.
Ben yollara düşer,
Sadece seni ararım sevdiğim.
İçimdeki şair,
Kalemimdeki yazar,
Sadece seni bekledim.
Herkesi duyar,
Seni severim peri kızı.
Şiirlerin perilerin sözleri,
Yazdıkların harikalar diyarı,
Meğer kalbimin atma sebebi senmişsin.
Onların yokluğunda buldum seni.
Bulduk birbirimizi yürüyeceğiz.
Bu yolda maceralarımız olacak.
Kaybolanlara da yol göstereceğiz.
“Hoş geldin” , kalbimin şair tarafı.
“Sus” ben de biliyorum, bildiklerini.
Sadece yola koyulalım.
Eylül SEYHAN
