BİZ DİYE BAŞLAYAN HİKÂYE
Bazen düşünüyorum da, bir ilişkide gerçekten ne önemli?
Yani sevgi mi, saygı mı, haklar mı, fedakârlık mı? Aslında hepsi. Çünkü biri eksik olunca diğerleri de zamanla sönüyor gibi…
Kadın ve erkek arasındaki bu denge meselesi, sadece kimin ne yaptığıyla ilgili değil, kimin ne hissettirdiğiyle ilgili.
Bir kadın olarak, zaman zaman erkeğin üzerimde hakkı var mı diye düşünürüm. Ama sonra anlarım ki, mesele hak değil; mesele, kendimi onun yanında “güvende” hissediyor muyum, hissettirmiyor mu?
Aynı şekilde, bir erkeğin de kadını sadece sevmesi yetmiyor; anlaması, ona da yer açması, onun da hakkını gözetmesi gerekiyor.
İlişkilerde bazen öyle anlar olur ki, insanın sabrı sınanır. Kadın bekler, erkek susar. Erkek yorulur, kadın duymak ister…
İşte burada devreye giren şey aslında sevgiden çok hoşgörü. Çünkü hepimiz farklıyız. Ama farklılıklarımızı birbirimize zarar vermeden yaşatabildiğimizde, işte o zaman birlikte yürümenin anlamı ortaya çıkıyor.
Ben, bir kadının erkeğe saygı duymasını çok kıymetli buluyorum. Ama aynı şekilde, bir erkeğin de kadının duygularına değer vermesi gerektiğini düşünüyorum.
Mesela bazen sadece dinlenmek isteriz. Eleştirilmeden, düzeltilmeden, sadece duyulmak…
Aynı şey erkekler için de geçerli. Onların da dinlenmeye, anlaşılmaya, bazen susarak sevilmeye ihtiyacı var. Çünkü bu işin cinsiyeti yok; kalp hep aynı dili konuşuyor aslında.
Kadın ve erkek arasında haklar var mı? Evet var. Ama bu haklar sahiplik değil, sorumluluk gibi geliyor bana. Erkeğin kadını koruma hakkı varsa, kadının da erkeği onarma hakkı var. Biri yorgunken diğeri güç vermeli, biri kırıldığında diğeri sarabilmeli.
Yani aslında hak dediğimiz şey bile, sevginin içinden çıkıyor.
Bir de tabii saygı var…
Belki de en çok ihmal edilen ama en çok ihtiyaç duyulan şey. Sevgiden önce gelir belki de. Çünkü saygı varsa, sevgi zaten kendiliğinden filizleniyor. O yüzden bir ilişkiyi yaşarken hep şunu hatırlıyorum: Birbirimize rağmen değil, birbirimizi düşünerek var olmalıyız.
Ne kadın daha üstün ne erkek. Asıl mesele, birinin diğerine “üstün gelmesi” değil; birlikte yürürken, birbirinin elini hiç bırakmaması… Benim için güzel bir ilişki, eşitliğin olduğu, iki tarafın da kendini değerli hissettiği, dinlendiği, konuşabildiği, ağlayabildiği, gülebildiği bir yerdir.
İşte tam da bu yüzden diyorum ki; kadın ve erkek arasında en güzel hak, birbirini incitmeden sevebilmektir. Ne sahip olmak için, ne üstün olmak için…
Sadece birlikte olmak için sevebilmek.
